niskoród

 Po tym, jak dowiedziałam się, że syn mój nie jest frajerem, raczej niewiele rzeczy jest mnie już w stanie zdziwić. Niemniej jednak, poszło to dziecię w tym roku do szkoły i zaczęły się rzeczy które dają mi do myślenia :) I tak oto ostatnio młody pochwalił się, że na religii był niegrzeczny. Mówiąc to, miał na myśli przeszkadzanie w trakcje lekcji, rozmawianie i wygłupianie się. Przeprowadziłam zatem rozmowę wychowawczą tłumacząc, że to niekulturalne itp. i zapytałam, skąd właściwie takie zachowanie i przeszkadzanie. Usłyszałam na to: 
- Bo ten ksiądz był za wysoki.
- Co?
- Ksiądz był za wysoki.
- A co to ma wspólnego z Twoim zachowaniem?
- No po prostu ja nie mogę słuchać jak ktoś mówi z tak wysoka.
- .........

Powinnam chyba użyć tego argumentu w pracy rozmawiając z wyższymi ode mnie :P Ta krótka wymiana zdań dała oczywiście dobry wstęp do rozmowy o tym, że każdy z nas wygląda inaczej i to jest ok.
- Są ludzie wysocy (jak ten ksiądz) i niscy (jak ja). Mogą być chudzi lub trochę grubsi, mieć różny kolor włosów.
- Ale jak ktoś jest wysoki to jest chudy.
- No nie zawsze. Twoja siostra nie jest wysoka a jest chuda.
- Bo ja myślę, że ona cierpi na chorobę niskorodu.
- Na co?
- Na chorobę niskorodu.
- aha.......

Chciałabym tym optymistycznym akcentem zakończyć jednak dziś przeczytałam wiadomość o wychowawczyni młodego, w której to pani prosi o rozmowę z dzieckiem (drugi raz już, jeszcze nie minęło 3 tygodnie od początku roku szkolnego) ponieważ ,,zabiera dzieciom ze śniadaniówek , bez ich pozwolenia różne przekąski." .

Nie jestem frajerem mamo!

 Ciepłota. Chłopcy w ilości sztuk 3 biegają pod oknami. Uprzedzając fakty, nie widziałam i nie słyszałam sytuacji która miała miejsce. W trakcie zabawy pada słowo wulgarne. Słyszy je tata jednego z chłopców i reaguje. Wychodzi do chłopaków i pyta, który tak kwieciście się wypowiedział. Cisza. Pytanie pada ponownie i ponownie cisza. Dzieciaki milczą jak zaklęte. Rozmawiam zatem z dziecięciem w domu:

- synu, czy ty wiesz, który z chłopaków tak brzydko powiedział na podwórku? 

- tak, wiem.

- to dlaczego nie powiedziałeś jak wujek pytał?

- bo nie jestem frajerem mamo!

Wspomniałam może,że mają po 7 lat?  

Dzieci przemówiły

 - Wiesz mamo, ja to chyba będę rapowała.

- Mamo, zaprezentowałem dziś swoje umiejętności. - Tak? A jakie? - Użyłem swojego przyśpieszenia.

- Mamo, ten kostium jest odrażający!

-Mamo, a co jeśli to co widzimy to iluzja?

- Mamo, a dlaczego w buzi jest mokro?

- Mamo, a czy o chłopaku można powiedzieć, że jest pizda skoro to rodzaj żeński? 

Wycieczka!

 Przez całą swoją pracowniczą karierę (będzie tego już 15 lat w zawodzie) ni razu nie byłam na pracowniczej wycieczce. Powody (tudzież wymówki) były różne: a to nie miałam pieniędzy (co było akurat prawdą w niektórych latach), a to dzieci za małe a to mi się nie chciało itp. Aż w końcu nastał ten rok, kiedy to na taką wycieczkę zapisały się nie tylko osoby, których towarzystwo jestem w stanie znieść, ale również takie, z którymi mi się dobrze gada i które nawet (o zgrozo!) lubię. Zatem decyzja zapadła: jadę! I pojechałam. A nawet fragmentarycznie popłynęłam (nie alkoholowi ale o tym zaraz). W trakcie podróży pani pilot (dalej nie używam słowa pilotka bo dla mnie to wciąż rodzaj czapki a nie kobiecy odpowiednik pilota) przedstawiła nam kierowcę. 'To jest K i jest naszym kierowcą '. Powiedziałam wtedy do koleżanki siedzącej przede mną, że jak ktoś ma na imię K to nie wróży nic dobrego tylko kłopoty ... (I nie, wcale nie chodzi o imię Kuba). Haha,hihi,wycieczka trwa. Ostatniego dnia świtem bladym o godzinie 7 rano schodziliśmy z promu (stąd to pływanie) i autokarem zmierzaliśmy do Szczecina na krótkie zwiedzanie. Godzina 9, wlot do Szczecina, rutynowa kontrola trzeźwości. 4 radiowozy, badają wszystkich. I bach! Pan kierowca K trafiony. Kajdanki, radiowóz i nara. A nas 35 sztuk podróżujących.... Obce miasto, bez kierowcy, przewodnik już na nas czeka gdzieś w centrum. Wśród ludu wielkie oburzenie: ale jak to po spożyciu? Zabieram zatem głos i mówię, że wychodząc z jadalni o godzinie 23 z kawałkiem widziałam pana kierowcę i pana przewodnika siedzących razem przy stoliku a przed każdym z nich stała karafka wina (czyli dwie jakby ktoś nie ogarnął 😝). Pobudka była o 5:30 bo o 6 śniadanie... Zakładam, że nie wypił (ni jeden ni drugi) całej karafki w 10 minut tylko chwilę im to zajęło .. skąd więc takie zdziwienie, że w wydychanym powietrzu znalazł się alkohol? Pani pilot żartowała później (raczej słabo) że może zjadł jabłuszko...

I tak oto moja pierwsza wycieczka stała się prawdopodobnie moją ostatnią. A ci, którzy kiedyś już z tym biurem jeździli ostrzegali, że tam zawsze jest coś nie tak. I było nie tak, bo kierowca pijok to tylko wisienka na torcie. 'Co krok to prorok' jak skomentował jeden z uczestników tejże wyprawy . 🙂

Poranek

 7:42, drukuję coś do pracy nawołując do syncia: jedz śniadanie bo się spóźnimy! Następnie gnam pędem z ciuchami do łazienki bo lada chwila trzeba wychodzić. 

- mamo, już zjadłem! 

- To super, na kanapie masz ubrania, ubieraj się. 

Założywszy jedną pończochę słyszę: mamo! Metka mnie drapie w majtkach! (Jest już 7:50). 

- Synu, w tych majtkach nie ma metki. 

- Ale mnie drapie! 

Wychodzę więc z łazienki rozwiązać problem i przy okazji zawiązuję dziecięciu spodnie. Biorę do ręki drugą pończochę i rozlega się: mamo! Te skarpety są twarde, ja ich nie założę! (7:52). Wybiegam z łazienki, wciąż w jednej pończosze, i zakładam dziecku nieszczęsne, 'twarde' skarpety. Po trudach i znojach udaje nam się w końcu dotrzeć do drzwi. Zakładam buty i olśnienie ze strony dziecka: mamo! Jeszcze coś słodkiego dla Filipa! To biegiem do kuchni bo przecież jeśli nie wezmę czegoś słodkiego to glut będzie się całą drogę boczył, fuczył i marudził. Nareszcie udaje nam się wykluć z domu. Wtem, dokładnie o 8:04 rozlega się z tylnego siedzenia: mamo, a kto to jest gej?  I w tym momencie wiem, że tego dnia nic już mnie nie zaskoczy...

Tymczasem w święta

 Kto robił te śledzie?

Dlaczego nic nie jecie?

Ciepło dziś.

Ale żeby mecz w święta?!

A dzieci co będą jadły?

Kto chce flaczki?

Komu herbaty?

Nic nie zjedliście.

Kto gra?

Kto chce ciasto?

A wiesz, że zero to nie liczba?

 Siedzę sobie w pracy, wnerwiona na swoją klasę, i dzwoni telefon. Kurier: dzwonię do pani domofonem, i nikogo nie ma w domu.

Ja: no nie ma.

K: to jak pani nie ma w domu, to proszę sobie paczkę do paczkomatu zamawiać.

Ja: słucham?

K: proszę sobie zamawiać paczkę do paczkomatu jak pani nie ma w domu.

Ja: pan sobie chyba żartuje.

K: nie. Myśli pani że ja nie mam co robić tylko stać przy domofonie którego nikt nie odbiera?

Ja: to chyba jest pana praca żeby rozwozić paczki?

K: tak, i dbam o skuteczność a pani nie ma w domu.

Tak mnie zapienił, że przez kolejne pół godziny bluzgałam na czym świat stoi. Ale nic to. Nie minęło 5 minut a ten sam kurier dzwoni do mojej koleżanki z pracy, która siedziała ze mną w sali. I ta sama gadka: 'dzwonie do pani a pani nie ma w domu. Proszę sobie paczki do paczkomatu zamawiać.' Bluzgałyśmy obydwie.

Dnia kolejnego udałam się na umówioną wizytę do dentysty. Grzecznie 5 minut wcześniej. Siedzę w poczekalni i grzebie w telefonie. Mija 10 minut - nic. 15 - przeczytałam już połowę internetu - dalej nic. 20 - 'pani czeka na wizytę do doktora?' (nie kurwa, tak se weszłam posiedzieć). - owszem, czekam już 20 minut . - 'niestety mamy opóźnienie'. - naprawdę? Co też pani nie powie? Długo jeszcze będę czekać?

Po półgodzinnym oczekiwaniu wreszcie wlazłam do gabinetu. Wkurwiona nieziemsko (bo wciąż pamiętałam o kurierze 😜). Odpowiadałam uprzejmie tak/nie żeby przypadkiem nie dać upustu swojemu wkurwieniu, bo przecież nie chłopa wina,że coś tam u poprzedniego pacjenta było nie tak. I chyba się dentysta-sadysta zorientował, że mi się ciśnienie podniosło,bo po skończonym borowaniu rzecze tak: 'zrobilismy zęba a ponieważ na zębie obok było niewielkie przebarwienie, to pozwoliłem sobie, bez konsultacji z panią, także je zrobić. Zdaje sobie sprawę z tego, że czasu straconego w poczekalni nic pani nie wróci ale drugiego zęba ma pani od nas w gratisie.'  

I tak oto karma do mnie wróciła, nagradzając moje wkurwy darmowym leczeniem zęba, które to kosztowałoby mnie 300zl lekką ręką. Można zatem rzec, że wyszłam na zero.