Poranek

 7:42, drukuję coś do pracy nawołując do syncia: jedz śniadanie bo się spóźnimy! Następnie gnam pędem z ciuchami do łazienki bo lada chwila trzeba wychodzić. 

- mamo, już zjadłem! 

- To super, na kanapie masz ubrania, ubieraj się. 

Założywszy jedną pończochę słyszę: mamo! Metka mnie drapie w majtkach! (Jest już 7:50). 

- Synu, w tych majtkach nie ma metki. 

- Ale mnie drapie! 

Wychodzę więc z łazienki rozwiązać problem i przy okazji zawiązuję dziecięciu spodnie. Biorę do ręki drugą pończochę i rozlega się: mamo! Te skarpety są twarde, ja ich nie założę! (7:52). Wybiegam z łazienki, wciąż w jednej pończosze, i zakładam dziecku nieszczęsne, 'twarde' skarpety. Po trudach i znojach udaje nam się w końcu dotrzeć do drzwi. Zakładam buty i olśnienie ze strony dziecka: mamo! Jeszcze coś słodkiego dla Filipa! To biegiem do kuchni bo przecież jeśli nie wezmę czegoś słodkiego to glut będzie się całą drogę boczył, fuczył i marudził. Nareszcie udaje nam się wykluć z domu. Wtem, dokładnie o 8:04 rozlega się z tylnego siedzenia: mamo, a kto to jest gej?  I w tym momencie wiem, że tego dnia nic już mnie nie zaskoczy...

Tymczasem w święta

 Kto robił te śledzie?

Dlaczego nic nie jecie?

Ciepło dziś.

Ale żeby mecz w święta?!

A dzieci co będą jadły?

Kto chce flaczki?

Komu herbaty?

Nic nie zjedliście.

Kto gra?

Kto chce ciasto?

A wiesz, że zero to nie liczba?

 Siedzę sobie w pracy, wnerwiona na swoją klasę, i dzwoni telefon. Kurier: dzwonię do pani domofonem, i nikogo nie ma w domu.

Ja: no nie ma.

K: to jak pani nie ma w domu, to proszę sobie paczkę do paczkomatu zamawiać.

Ja: słucham?

K: proszę sobie zamawiać paczkę do paczkomatu jak pani nie ma w domu.

Ja: pan sobie chyba żartuje.

K: nie. Myśli pani że ja nie mam co robić tylko stać przy domofonie którego nikt nie odbiera?

Ja: to chyba jest pana praca żeby rozwozić paczki?

K: tak, i dbam o skuteczność a pani nie ma w domu.

Tak mnie zapienił, że przez kolejne pół godziny bluzgałam na czym świat stoi. Ale nic to. Nie minęło 5 minut a ten sam kurier dzwoni do mojej koleżanki z pracy, która siedziała ze mną w sali. I ta sama gadka: 'dzwonie do pani a pani nie ma w domu. Proszę sobie paczki do paczkomatu zamawiać.' Bluzgałyśmy obydwie.

Dnia kolejnego udałam się na umówioną wizytę do dentysty. Grzecznie 5 minut wcześniej. Siedzę w poczekalni i grzebie w telefonie. Mija 10 minut - nic. 15 - przeczytałam już połowę internetu - dalej nic. 20 - 'pani czeka na wizytę do doktora?' (nie kurwa, tak se weszłam posiedzieć). - owszem, czekam już 20 minut . - 'niestety mamy opóźnienie'. - naprawdę? Co też pani nie powie? Długo jeszcze będę czekać?

Po półgodzinnym oczekiwaniu wreszcie wlazłam do gabinetu. Wkurwiona nieziemsko (bo wciąż pamiętałam o kurierze 😜). Odpowiadałam uprzejmie tak/nie żeby przypadkiem nie dać upustu swojemu wkurwieniu, bo przecież nie chłopa wina,że coś tam u poprzedniego pacjenta było nie tak. I chyba się dentysta-sadysta zorientował, że mi się ciśnienie podniosło,bo po skończonym borowaniu rzecze tak: 'zrobilismy zęba a ponieważ na zębie obok było niewielkie przebarwienie, to pozwoliłem sobie, bez konsultacji z panią, także je zrobić. Zdaje sobie sprawę z tego, że czasu straconego w poczekalni nic pani nie wróci ale drugiego zęba ma pani od nas w gratisie.'  

I tak oto karma do mnie wróciła, nagradzając moje wkurwy darmowym leczeniem zęba, które to kosztowałoby mnie 300zl lekką ręką. Można zatem rzec, że wyszłam na zero. 

Test raz,dwa,trzy!

 A to się porobiło! Z wielkim smutkiem odkryłam,że mój blog tworzony wcześniej przepadł i raczej nie da się go odzyskać. 😩 Wytworzyłam już nawet list o treści 'drogie bravo! Miałam kiedyś bloga ale o nim na chwilę zapomniałam i już go nie ma,a chciałabym go znów mieć. Co mam zrobić?' póki co, nikt nie potrafi mi pomóc ... Zatem nie pozostało mi nic innego, jak zacząć klepać bez sensu w klawisze od nowa, bo (podobno) cytując Pana Grafika: 'świat czeka, ja czekam i pies pewnie też'. To się doczekali. Aczkolwiek nie wiem, czy pisanina moja potrwa długo, gdyż istnieje spora szansa,że po dzisiejszym dniu wyląduje w zakładzie zamkniętym. Syn mój własny żągluje dziś od rana naprzemiennie trzema tematami: Leganés vs Barcelona, Raków vs Radomiak oraz Bahrajn GP. Gówniarz nie tylko pamięta wynik i bramki z poprzednich starć ale również odtwarza je w chalupie w postaci samodzielnej gry małą piłką w korytarzu... Nie wiem jak długo będę w stanie to znieść i szczerze podziwiam kobiety, które w swoim życiu wychowały więcej niż jednego syna.